گاهی اوقات در پوکر رسیدن به جواب سخت است. یک سوال را از سه بازیکن حرفه‌ای می‌پرسیم، اما سه جواب مختلف دریافت می‌کنیم. اما چرا؟ چرا که همه چیز بستگی به شرایط، حریف، میزان استک، تصویرهای ذهنی و متغیرهای مختلف دارد.
پوکر امروزه به بازی‌های ذهنی عمیق تبدیل شده است. در این مقاله سوالاتی را از افراد حرفه‌ای در مورد پات-لیمیت اوماها می‌پرسیم و جواب‌های آنها را می‌شنویم. بیایید شروع کنیم.
پات-لیمیت اوماها از دید بازیکنان حرفه‌ای پوکر
بازیکنان حرفه‌ای: برندون آدامز (Brandon Adams)، آندرئاس تربرگسن (Andreas Torbergsen)، تری نوین (Tri Nguyen).
کریگ تپ‌سکات: استراتژی بهینه برای بازی با دست‌هایی مثل AAxx یا KKxx چیست؟
برندون آدامز: با دستی مثل AAxx اگر توانایی این رو دارید که ۶۰٪ استک خودتون رو در پری-فلاپ وارد بازی کنید، باید ری-ریز کنید، بدون در نظر گرفتن شرایط. با AAxx ضعیف (مثل AA73 که سوتد ندارد) اگر نتونید در پری-فلاپ درصد بالایی از استک خودتون رو وارد بازی کنید بهتره که جاست-کال رو انتخاب کنید. اگر کسی بعد از شما ری-ریز کرد، قاعدتا میتونید آل-این بزنید. با AAxx قوی هم باید بیشتر مواقع ری-ریز کنید. البته هنگامی باید با AAxx ری-ریز کنید که با دست‌های قوی دیگه هم این کارو انجام می‌دید (مثل J-10-9-8 یا QQJJ دابل-سوتد).
چه AAxx و چه KKxx اگر سوتد داشته باشند ارزش دستتون رو به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش میدن. AAxx دابل-سوتد بسیار بهتر از AAxx بدون سوتد عمل میکنه و استراتژی‌های زیادی رو میشه باهاش به کار برد. همچنین دستی مثل KKxx اگر در مقابل AAxx قرار بگیره بسیار ضعیف میشه و شرایط بدی پیدا می‌کنید. با چنین دستی ترجیح میدم پری-فلاپ کال کنم و اگر تعداد بازیکنان روی میز کمتر از ۴ تا بود ممکنه ۵۰٪ مواقع ریز بدم.
آندرئاس تربرگسن: فکر می‌کنم که امروزه توی بازی‌های سوپر-اگرسیو پوکر آنلاین اشتباه بزرگیه اگر بیشتر از 100bb استک داشته باشید و با AAxx ری-ریز انجام ندید. دلیل این موضوع هم اینه که بازیکنای دیگه با دست‌هایی مثل KKxx یا AKxx شمارو ری-ریز می‌کنند و قرار گرفتن جلوی چنین دست‌هایی در پری-فلاپ بسیار خوبه. وقتی که بازیکنای خوبی روی میز باشند و دیپ-استک و خارج از پوزیشن باشم، ترجیح میدم با AAهای ضعیف خودم فقط کال کنم. بازی با KKxx مقداری سخت‌تره. تا زمانی که متغیرهای بازی ایجاب نکنه ترجیح میدم که چه با داشتن پوزیشن و چه بدون اون صرفا کال کنم. یه مثال خوب برای ری-ریز با KK زمانی هست که روی بلایندها هستید و یک بازیکن لوز از دیلر پوزیشن ریز میده، همچنین زمانی که در دیلر پوزیشن هستید و کات-آف ریز میده هم ری-ریز میتونه بسیار خوب عمل کنه.
تری نوین: این موضوع بستگی به اندازه استک و پوزیشن داره. اگر بتونید بیشتر از ۲۵٪ استک خودتون رو در پری-فلاپ وارد بازی کنید، باید با AAxx ری-ریز کنید، بدون در نظر گرفتن پوزیشن. واسه‌ی KKxx قضیه کمی فرق میکنه. در برابر بازیکنای تایت که در بیشتر مواقع با AAxx در پری-فلاپ ری-ریز میکنن بهتره که اگر دیپ-استک نیستید (بیشتر از 100bb استک ندارید)، در پری-فلاپ فقط کال کنید و یا حتی فولد بدید، مخصوصا اگر KKxx شما ضعیف هست و سوتد و کارت‌های مرتبط ندارید.
جلوی بازیکنای لوز دست‌هایی مثل K-K-10-9 یا K-K-A-J میتونن واسه ری-ریز کردن و وارد کردن پول زیاد به بازی خوب باشن. در بازی‌های دیپ-استک عموما با AAxx/KKxxهایی که قدرت متوسطی دارند مثل AA75 یا KK96 کال می‌کنم و امیدوارم روی فلاپ ست شم. با دست‌هایی که قدرت بیشتری دارند مثل AA98 دابل-سوتد یا KKJ10 ترجیح میدم در پری-فلاپ ری-ریز کنم، البته کال کردن هم میتونه گزینه مناسبی باشه، مخصوصا اگر پوزیشن نداشته باشید.
کریگ تپ‌سکات: اگر به عنوان یک بازیکنان مبتدی پات-لیمیت اوماها پری-فلاپ ریزر باشیم، روی فلاپ در برابر یک یا چند بازیکن باید چه چیزهایی رو در نظر بگیریم؟ چه با داشتن پوزیشن و چه خارج از اون.
برندون آدامز: دو نکته اصلی اینجا وجود داره. اول، هرچه تعداد بازیکنان افزایش پیدا کنه، احتمال وجود دست قوی در بازی بسیار بالا میره و ارزش بلوف زدن پایین میاد. اگر با دست قوی مثل AAxx ریز می‌دید و فلاپ دست ضعیفی دارید و کارتتون نمی‌خوره، معمولا نباید اگر جلوی ۲ بازیکن یا بیشتر باشید بت کنید. دوم، بلاکرها نقش خیلی مهمی رو توی پات-لیمیت اوماها دارند، چیزی که بسیاری از بازیکنای مبتدی بهش توجهی ندارن.
اگر فلاپ دراوهای زیادی داشته باشه یا اصطلاحا «خیس» باشه (مثل ♣9♥10♥K)، بلاکرهای شما میتونن تا حدی مشخص کنند که کسی ست، یا فلاش‌دراو قوی داره یا خیر، همچنین اگر بخواید استریت رو تشخیص بدید، باید متوجه باشید که نبودن Q یا J توی دست شما نشون میده که احتمال وجودش تو دست حریف بسیار بالاست.
آندرئاس تربرگسن: بازیکنان دراوهای خودشون رو به راحتی فولد نمیدن، درنتیجه دراو ناتس بودن قانون ساده‌ای هست که بازیکنان مبتدی بیشتر مواقع اون رو رعایت نمی‌کنن. البته این قانون خیلی کله گفته شده و مطمئنا استثنائاتی هم واسش وجود داره. بیشتر مواقع اگه خارج از پوزیشن هستید، توصیه می‌کنم که تایت باشید و بدون نقشه بت نکنید. افراد علاقه شدیدی به این دارند که کارت‌های بعدی رو رایگان ببینند.
به طور مثال اگر کسی روی فلاپ ♠4♣K♠J فلاش‌ناتس‌دراو باشه به ندرت احتمال داره که با بت کردن بتونید برنده پات بشید. وقتی که هدزآپ هستید، میتونید بسیار بیشتر بت کنید، مخصوصا اگه پوزیشن داشته باشید. همچنین قدرت دست و دراوهای شما تو پات‌های چندنفره پایین میاد، درنتیجه تو شرایط هدزآپ میتونید به خوبی بت کنید و تو پات‌های چندنفره بیشتر فولد بدید.
تری نوین: وقتی که به عنوان پری-فلاپ ریزر در برابر یک بازیکن قرار دارید و خارج از پوزیشن هستید، باید در نظر بگیرید که چقدر احتمال داره حریف روی فلاپ‌هایی مثل 5-7-8 یا 8-9-10 بلوف بزنه یا بی‌دلیل کال کنه تا ببینه ترن چیکار می‌کنید. اگر احتمال این موضوع بالا باشه، باید چک-فولد رو در نظر بگیرید، مگر اینکه دست‌هایی قوی‌تر از دوپیر داشته باشید که به شما اجازه بده بازی تهاجمیتون رو روی ترن هم ادامه بدین. اگر پوزیشن دارید و حریف چک داد هم باید بت کنید.
وقتی در پات-لیمیت اوماها جلوی چند بازیکن قرار هستید، تا زمانی که دست خوبی ندارید همیشه باید چک-فولد رو در نظر بگیرید. تو این شرایط کار زیادی از دستتون برنمیاد، چرا که احتمال اینکه یکی از بازیکنان دست قوی داشته باشه زیاده و بیرون کردنش از بازی هم حداقل نیاز به چند مرحله بت کردن داره. همچنین به یاد داشته باشید که دوپیر ضعیف در پات‌های چندنفره بسیار بی‌ارزشه و نباید باهاش استک زیادی رو صرف کنید.
