پنج جهت گیری ذهنی رایج در پوکر باز ها و استراتژی بهره برداری از آنها

“پولی که نمی‌بازید به همان اندازه پولی که می‌برید، خوب است.”

احتمالا این ایده را قبلا شنیده‌اید، که کاملا هم صحیح است. ممکن است پوکر باز ها گاهی برای بردن پات‌ها هیجان زده شوند و کنترلشان را از دست دهند، ولی مهم است که به یاد داشته باشیم که بردن 20$ اضافی به همان اندازه نباختن یک 20$ دیگر خوب است. چون در آخر روز هر دو شما را 20$ به منطقه سبز نزدیک‌تر می‌کنند.

واقعیت این است که هیچ پوکربازی به طور باید و شاید از این منطق پیروی نمی‌کند. همه پوکر باز ها جهت گیری دارند. همه آنها راه‌های دلخواه بردن خود را دارند، و راههایی که برای بردن چندان ترجیح نمی‌دهند، راههایی که مایل هستند به آن شکل پول ببازند، و راههایی که سعی می‌کنند از آنها برای جلوگیری از باخت اجتناب کنند. گاهی اوقات به دلیل این جهت گیری‌ها، اگر نگوییم باخت، ممکن است بردن 20$ را جایگزینِ بردن 30$ کنند.

 

جهت گیریِ پوکر باز ها

“در مقابل من با پای رنگ یا استریت ادامه نده”

این مورد بسیار متداول است. این موضوع به خصوص در فلاپ در پات‌های چند نفره دیده می‌شود. مثلا کسی پیش از فلاپ A-10 داشته و در مقابل چهار حریف قرار می‌گیرید و فلاپ به صورت ♠10 ♠8 ♥7 می‌آید. بازیکنی که جفت بالا (Top pair) دارد می‌گوید “اوه پسر، باید از دستم محافظت کنم” و شرط بسیار بزرگی می‌بندد.

بستن شرط بزرگ وقتی جواب می‌دهد و می‌تواند درآمد زا باشد که در مقابل بازیکنهایی باشید که کال سبک (light) انجام می‌دهند. و وقتی می‌تواند نتیجه عکس بدهد که شما همین حالا هم عقب باشید، و نهایتا در مقابل یک دست بهتر کل استک ژتون‌های خود را از دست بدهید.

برای اینکه بفمید بهترین نحوه بازی با دستتان چیست، باید نحوه بازی حریفانتان را مورد لحاظ قرار دهید و رویکردی اتخاذ کنید که برد شما را وقتی جلو هستید به حداکثر می‌رساند و باختتان را وقتی عقب هستید به حداقل می‌رساند. رویکرد دقیق می‌تواند بسته به این که حریفانتان دقیقا چه کسانی هستند، چطور بازی می‌کنند، و عمق استک شان چقدر است، متفاوت باشد.

ولی ممکن است این جهت گیری وارد ماجرا شود. بعضی از بازیکن‌ها بیش از حد به بخش “مقابله با پای رنگ یا استریت” از این معادلات بها می‌دهند و بخش “همین حالا عقب بودن” را نادیده می‌گیرند. آنها شاید به طور ناخودآگاه فکر می‌کنند “خوب اگر باخته‌ام، باخته باشم؛ ولی مطمئنا اجازه نمی‌دهم کسی به ارزانی رنگ و استریتش را روی من بیاورد.”

وقتی این طور فکر می‌کنند، انگشتشان را در مقیاس تصمیم‌گیری روی شلیک توپ و هر چه باداباد قرار می‌دهند. این موضوع برای بازیکنی که این جهت گیری را دارد، حالت خیلی خوبی نیست. و داشتن بازیکن‌هایی از این دست باید باعث شود بخواهید فلاپ‌های بیشتری را ببینید.

 

“به من بلوف نزن”

پوکر یک بازی مدیریت اطلاعات است. یک تحلیل نظری بازی پوکر وجود دارد که تمرکزش روی ایده‌ای به نام “تناوب بهینه برای بلوف زدن” است. اگر در موقعیت‌های مختلف با تناوب صحیح بلوف بزنید، مهم نیست که حریفتان کال می‌کند یا نه. در هر صورت در بلند مدت برنده هستید.

همین مورد برای حریف هم وجود دارد – یک “تناوب بهینه برای کال کردن” هم مطرح است. ایده آن این است که بلوف‌های احتمالی را با تناوب کافی کال کنید که حریفتان مایل به بلوف زدن بیشتر یا کمتر از تناوب بهینه نباشند.

ولی پوکر بازان دنیای واقعی در “تناوب بهینه کال کردن” فاجعه هستند. در مورد بلوف‌ها موضوع غرور و شخصی کردن موضوع تا حد زیادی مطرح می‌شود.

اولین جهت گیری آن جهت گیریِ “به من بلوف نزن” است.

این نوع حریفان، همان طور خودتان هم می‌توانید تصور کنید، دوست ندارند دستی را فولد کنند و حریفشان با خوشحالی 7-2 خود را رو کند و سربه‌سرشان بگذارد. بنابراین کال می‌کنند. هر وقت شک داشتی کال کن! حتی وقتی شک زیادی هم وجود ندارد باز هم کال کن!

بدیهی است که اگر چنین بازیکنی در میز داشته باشید باید کمتر بلوف بزنید.

 

“در مقابل دست‌های بدیهی خودپرداز نباش”

غرور و شخصی سازی در مورد بلوف می‌تواند دو سو داشته باشد، و بعضی از بازیکن‌ها جهت گیری متفاوتی در مورد آن دارند. فرض کنید بازیکنی قبل از فلاپ شرط بسته و شما با ♣J♣ 10 کال می‌کنید.

فلاپ ♥J♦ 9♠ 6 می آید و حریف شرط می بندد.

کارت ترن ♣7 است. حریفتان شرط می بندد و شما کال می‌کنید.

کارت ریور ♥3 است. حریفتان شرط نسبتا کوچکی می‌بندد و شما کال می‌کنید.

اوپس، دستش A-A بود. مگر همه از قبل این موضوع را نمی‌دانستند؟

 بعض از پوکر باز ها بیش از هر چیزی وحشت از کال کردن در مقابل دستهای “بدیهی” دارند. این جهت گیری اغلب در بازی‌های استیک کوچک تقویت می‌شود. چون طرز تفکری وجود دارد که در این سطوح شما نباید در مقابل دست‌های بدیهی خور پرداز باشید چون بازیکن‌ها به اندازه کافی بلوف نمی‌زنند (که خودش جهت گیری دیگری است).

بسیاری از بازیکن‌ها که این جهت گیری را دارند تا حدی پیش می‌روند که در مرحله ترن با هر دست که عدم قطعیت دارند فولد می‌کنند. فرآیند فکری آنها این است “اگر قرار نیست ریور را کال کنم، ترن را هم کال نمی‌کنم.” این جهت‌گیری باعث می‌شود این طرز فکر بیش از حد ادامه پیدا کند و نتیجه آن این است که در ترن فولد‌های غیر ضروری انجام می‌شود.

 

 “به دستهایی که خوش شانسی آوردند پول نده”

این جهت‌گیری شبیه به مورد قبلی است، ولی از لحاظ روانشناسی پوکر متفاوت است. این جهت‌گیری یک جورهایی در جهت دیگر کار می‌کند. در این جهت‌گیری، بازیکنی با دست A-A “حقش است ببرد” و پرداخت شرط آنها چندان مهم نیست. ولی کسی که پای رنگ یا استریتش کامل شده و “خوش شانسی آورده” لایق پشیزی نیست. می‌توانید بازیکن‌هایی را با این جهت گیری ببینید که با عصبانیت وقتی در ریور کارت رنگ می‌آید، دستشان را  نشان می‌دهند و فولد می‌کنند.

طرز فکر آنها این است که، لحظه ای که کارت رنگ روی میز آمد و شما شرط بستید، کارشان تمام است. اگر بلوف می‌زنید، خوش به حالتان. ولی آنها حاضر نیستند – به هیچ وجه – که وقتی پای رنگ شما  که دنبالش می‌کردید، کامل شد، شرط شما را پرداخت کنند.

احتمالا بهره‌برداری از این این جهت‌گیری برایتان آسان است – هر بار که کارت رنگ آمد بلوف بزنید.

 

“مرا از دورِ بازی خارج نکن”

برخی از پوکر باز ها کاملا از این که تحت تاثیر بازی حریف قرار بگیرند متنفرند.

منظور از Outplay شدن یا تحت تاثیر بازی حریف قرار گرفتن چیست؟ جواب این سوال خیلی روشن نیست. جانِ کلام آن این است که حریفتان وقتی شما با طیف ضعیفی از دستها گیر افتاده اید روی شما یک “حرکت” اجرا کرده است، و حالا شما با “تصمیم کبری” مواجه شده‌اید.

اینکه این “حرکت” واقعا یک حرکت بوده یا یا بخش طبیعی از بازی همیشه مبهم است. که نکته موضوع هم همین است.

در هر صورت، بازیکنی که این جهت‌گیری را دارد خیلی سریع بلافاصله بعد از اینکه بوی آن مشامش می‌رسد که کسی می‌خواهد او را از دور خارج کند، تصمیم می‌گیرد ایستادگی کند. طبق تجربه من، حداقل در بازی‌های سبک تر چیزی که “خارج کردن از دور بازی” به نظر می‌رسد در واقع این است که کسی چند دست خوب پشت سر هم در زمان کوتاهی ساخته است و با آنها رِیز های غیر قابلِ کال کردن انجام داده است.

این یک جهت گیریِ بر اساس فرا بازی (metagame) محسوب می‌شود. لازم است که پیشینه‌ای برای آن وجود داشته باشد. بازیکن با این جهت گیری باید حداقل در یکی از دست های پوکر قبلی اشتباه کرده باشد تا این جهت گیری فعال شود. باید حواستان به بازیکن‌هایی که بیش از حد به پیشامدهای تصادفی بها می‌دهند و کسانی که حاضرند احتیاط را بر باد دهند تا نکته‌ای را ثابت کنند، باشد.

 

جمع بندی

پولی که نمی‌بازید همان پولی است که می‌برید. و پوکر باز های واقعی هیچ وقت برای همه این راههای بردن و باختن پول ارزش یکسانی قائل نیستند. این موضوع می‌تواند بازیکن به بازیکن متفاوت باشد ولی اگر جهت گیری مداومی را در یکی از حریفانتان شناسایی کردید، می‌توانید استراتژی پوکر عالی مقابله با آن را اتخاذ کنید. ♠