اخیرا یک بازیکن سطح 5$-2$ برای من یک دست پوکر را تعریف کرد که نشان‌دهنده چند اشتباه زیان‌آور بود که بسیاری از بازیکنان در این سطوح به طور مرتب انجام می‌دهند. در این دست پوکر همه به یک بازیکن دائمی در موقعیت دیلر فولد می‌کنند که می‌توان فرض کرد که بازیکن خوبی باشد. او به 20$ ریز کرد و استک مؤثر 500$ بود. اسمال بلایند فولد کرد و بازیکن ما تصمیم گرفت که از بیگ بلایند با ♦8♦6 کال کند.
وقتی بازیکن ما با یک رِیز بزرگ چهار بیگ بلایندی مواجه می‌شود، باید با اکثر دست‌هایی که معمولا بازی با آن‌ها سخت خواهد بود یا فولد کند یا شرط3ام را ببندد (ری-رِیز کند). این حالت شامل دست‌هایی مثل ♦8♦6 نیز می‌شود چرا که این دست پوکر در اکثر مواقع در فلاپ یک جفت میانی یا یک Draw (پای رنگ و استریتِ) متوسط خواهد شد، که هیچ کدام دست قدرتمندی نیستند و ادامه دادن با آن‌ها در مقابل چند شرط بسیار دشوار خواهد بود. این نقطه ضعف کال کردن شرط‌های بزرگ بدون داشتن پوزیشن یکی از عمده‌ترین دلایلی است که بازیکنان سطح 5$-2$ نمی‌توانند به صورت سودآور وارد بازی‌های بزرگ‌تر شوند. اگر من جای او بودم درصدی از مواقع به 70$ ری-رِیز می‌کردم (با توجه به استراتژی پیش از فلاپ حریفم) و سایر مواقع فولد می‌کردم.
من متوجه این قضیه هستم که یک رِیز 4 بیگ بلایندی در بسیاری از بازی‌های 5$-2$ متداول است. اگر این قضیه برای بازی شما هم صحت داشته باشد، اکثر مواقع باید فولد کنید. وقتی شما با رِیز بزرگی مواجه می‌شوید، لازم نیست دفعات زیادی از بیگ بلایند خود دفاع کنید، چرا که حریفتان پول زیادی برای پات خیلی کوچکی ریسک می‌کند.
فلاپ ♦K♦– 9♠- 7 آمد. و به بازیکن ما یک پای رنگ و پای استریت داد. او چک داد. بازیکن حریف 25$ روی پات 42$ شرط بست و بازیکن ما کال کرد.
درست است که بازیکن ما قطعا هزینه مناسبی برای کال کردن دارد (Pot Odds) و برگ برنده‌های زیادی دارد (نحوه شمارش اوت‌ها)، ولی به نظر من در این موقعیت معمولا بازی چک-رِیز به 80$ بهترین گزینه است، مخصوصا اگر حریف اغلب تمایل داشته باشد که در فلاپ continuation bet انجام دهد (چنانچه بسیاری از بازیکنان دائمی پوکر این کار را می‌کنند). بازی چک-رِیز درصدی از مواقع به سرعت شما را برنده پات می‌کند و وقتی هم که حریف فولد نمی‌کند، بازیکن ما تقریبا در همه مواقع قادر خواهد بود به شرط بستن در ترن ادامه دهد.
بازیکن ما باید این بازی چک-ریز را با بسیاری از بهترین دستهای ساخته شده خود هم مثل ست، دو جفت، و شاید گاهی جفت بالا، انجام دهد. این استراتژی بازی حریفان را مقابل او دشوار می‌کند چرا که حریف او تصوری نخواهد داشت که آیا او برای ارزش شرط می‌بندد یا شبه بلوف (semi bluff) می‌زند. دلیل دیگر چک-رِیز کردن فلاپ این است که اگر بازیکن ما بدون داشتن پوزیشن کال کند و در ترن دستش ارتقا پیدا کند، احتمال اینکه حریف با اکثر دستهای متوسط خود پشت او چک بدهد زیاد است. و اگر بازیکن ما فلاپ را کال کند که در در صورت ارتقا در ترن خودش شرط ببندد، فرصت بلوف را از حریف می‌گیرد. در کل چک-رِیز کردن با Drawهایی که ارزشی در نمایش کارت‌ها ندارند بازی بهتری است.
در ترن ♠K رو شد و بازیکن ما چک داد. حریف 40$ در یک پات 92$ شرط بست، و بازیکن ما کال کرد.
شاه قطعا کارت بدی برای بازیکن ما است. چرا که حریف ما اساسا می‌تواند همه شاه‌ها را در طیف دستهای خود داشته باشد و معمولا با آن‌ها در فلاپ و ترن شرط می‌بندد. همچنین حریف می‌تواند با یک 9 به شرط بستن در ترن ادامه دهد. هر چند فولد کردن همچنان به دلیل ضریب مناسبی که نسبت به پات وجود دارد اصلا مطرح نیست، کال کردن می‌تواند انتخاب خوبی باشد. ولی درست مانند فلاپ، اگر بازیکن ما در ریور ارتقا پیدا کند. برای اینکه سود ببرد شرایط سختی خواهد داشت. به همین دلیل و این واقعیت که بازیکن ما باید بعضی از شاه‌هایش را چک-رِیز کند، در اینجا هم باید چک-رِیز کند، این بار به 130$. اگر در مقابل تریپس (سه تایی) باشید شرایط بد خواهد بود. ولی وقتی حریف تریپس ندارد او را شرایط بسیار سختی قرار می‌گیرد. حتی اگر بخواهد در ترن مقاومت کند و کال کند ممکن است در ریور فولد کند و البته شما هم همچنان شانس ارتقا را خواهید داشت. البته اگر بازیکن ما بداند که حریف فقط با تریپس در ترن شرط می‌بندد، باید فقط کال کند.
در ریور کارت ♥K رو شد.
موقعیت سختی است، ولی بازیکن ما حداقل باید شرط بستن را ارزیابی کند. چرا که دستش ارزشی در نمایش کارت‌ها ندارد و اینکه اگر کاره بود باید شرط بستن را حتما مدّ نظر قرار می‌داد (هر چند قاعدتا در اینجا او در طیف دستهای خود کاره ندارد چرا که باید با داشتن شاه در ترن یا ریور رِیز می‌کرد). یک شرط کوچک 70$ در ریور در پات 172$ خیلی مناسب است چرا حریف تمام دستهای بد‌تر از فول‌هاوس خود را فولد خواهد کرد. اگر او در فلاپ و ترن با Drawهای خود شرط ببندد (که هیچ کدام در ریور به جایی نرسیدند) بسیاری از دستهای بد‌تر از فول هاوس هنوز در طیف دستهای او قرار دارند.
دلیلی برای این که بازیکن ما نباید در ریور شرط ببندد این است که با توجه به اینکع ♦8 و ♦6 نمی‌تواند در دست حریف باشد، احتمال این که او یک پای رنگ از دست رفته داشته باشد را قدری کاهش می‌دهد. پای رنگ یکی از دست‌هایی است که بازیکن ما سعی با شرط بستن حریف را وادار به فولد کند. با این تفاسیر از جایی که بازیکن ما در طیف دستهای خود معمولا کاره ندارد، نمی‌تواند بدون داشتن حسی از بازی حریف، شرط بستن را توجیه کند.
هر دو بازیکن چک دادند و بازیکن ما به ♣A♠9 باخت.